Jednodniowy wyjazd do Wilna| Fotorelacja

Chwilowo podróże są niemożliwe, pozostają nam wspomnienia i ewentualnie planowanie tych w przyszłości. Pisząc podsumowanie marca, przypomniałam sobie, że tuż przez zamknięciem granic udało mi się odwiedzić kolejną europejską stolicę- Wilno, i że nie pojawiła się jeszcze fotorelacja na blogu.
Była to wycieczka jednodniowa, podobnie jak wyjazd do Pragi i Wiednia, jechałam z lokalnym biurem podróży autokarem. Na zwiedzanie mieliśmy około 12h. Z każdą kolejną wycieczką długie podróże autokarem znoszę coraz lepiej.
Niestety tym razem pogoda nie dopisała. Na początku padał deszcz, było bardzo pochmurno i zimno.

Wyjazd ten odbył się na początku marca nie bez powodu. 4 marca obchodzony jest w Wilnie dzień św. Kazimierza, z tej okazji organizowany jest jarmark odpustowy, tak zwane Kaziuki. Tradycja kaziukowego jarmarku sięga początku XVII wieku.

Wilno, oczywiście jak większości Polaków, tak i mnie kojarzy się przede wszystkim z A.Mickiewiczem i Ostrą Bramą. Jednak zanim dotarliśmy pod najbardziej charakterystyczne miejsce w mieście, odwiedziliśmy Cmentarz na Rossie, gdzie znajduje się m.in. grób w którym spoczywa matka Józefa Piłsudskiego i jego serce. Spoczywają tutaj również polscy żołnierze polegli w walkach w latach 1919, 1920, 1939 i 1944, a także znane postacie polskiej, białoruskiej i litewskiej historii.

W okolicy Cmentarza na Rossie znajduje się Kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu, z zewnątrz wygląda niepozornie, jak wiele innych kościołów, które widziałam. Natomiast jego wnętrze zachwyca. Praktycznie całe ściany i sufity świątyni pokryte są sztukaterią. Jest to ponad 2 tysiące rzeźb stiukowych o tematyce biblijnej, mitologicznej i historycznej. Szczęka mi opadła do samej podłogi.

Wilno może pochwalić się imponującym pod względem wielkości Starym Miastem, które jest trzy razy większe od krakowskiego. Poza tym jest również miastem świątyń. Odniosłam wrażenie, że więcej jest tutaj budynków sakralnych niż w Rzymie.  Na każdej uliczce jest jakiś kościół lub cerkiew.

Gdy zaczęliśmy długi spacer po wileńskiej Starówce odniosłam wrażenie, że jest tutaj bardzo swojsko i polsko. Co i rusz spotykaliśmy jakieś budynki czy miejsca powiązane z historią naszego kraju. Pod względem architektonicznym Wilno jest dla mnie miksem dwóch miast: Krakowa i Lublina. Czułam się jak u siebie.

Nietypowym miejscem na mapie Wilna jest dzielnica Zarzecze, kolebka artystów. Co ciekawe Republiki Užupis ma własny hymn, konstytucję, prezydenta, premiera, ambasadorów, biskupa i swego patrona – Anioła Zarzecza z brązu. A na murach przy ulicy Paupio wypisana jest konstytucja Republiki w kilku językach. Do Zarzecza prowadzi siedem mostów. W wąskich uliczkach znajdują się pracownie artystyczne, butiki z ubraniami miejscowych projektantów, modne kawiarnie i restauracje z kuchnią innych krajów.

Gdy jest się w Wilnie koniecznie trzeba wejść na Górę Zamkową, zwaną również Górą Giedymina. Na wzgórzu znajdują się ruiny Zamku Gónego, który był siedzibą prawie wszystkich władców Litwy. Najlepiej zachowaną częścią zamku jest baszta obronna, nosząca nazwę Baszta Giedymina. Ze wzgórza rozpościera się widok na całe Wilno.

Uliczki Starego Miasta skrywają wiele ciekawych zakamarków. Jednym z takich miejsc jest Uliczka Literatów, gdzie w ściany budynków wmurowano tabliczki upamiętniające wybitnych pisarzy związanych z Litwą, są też polskie akcenty.

Jedna ze ścian budynku, w którym kiedyś znajdował się sklep z herbatą wmurowanych jest kilkanaście imbryczków. 

W podwórkach natknęłam się na ciekawe murale i instalacje artystyczne.

Na koniec muzę jeszcze wspomnieć o kuchni i przysmakach wileńskich. Potrawy, których trzeba spróbować to cepeliny, składnikiem tego specjału są gotowane i surowe ziemniaki, mięso głównie wieprzowe, smażony boczek z cebulą jako okrasa, bliny, czyli placki ziemniaczane z kwaśną śmietaną  i babka ziemniaczana - kugelis. Słynna jest również litewska słonina, która podobno smakuje wyjątkowo.

Miło było znów wrócić do Wilna tworząc ten post. Stolica Litwy nie jest tak pięknie odnowiona jak Praga czy Wiedeń, ale uroku jej nie brakuje. Stare Miasto jest na tyle duże, można po nim spacerować wiele godzin. W cieplejszych miesiącach miło będzie posiedzieć w kawiarnianych ogródkach i nad brzegiem rzeki, zjeść coś dobrego. Mieszkańcy Wilna okazali się mili, tacy ... hmm normalni.